Nikt nie zna nas tak dobrze jak ci, którzy siedzą obok nas na spotkaniach służbowych i zapełniają biurowe lodówki podpisanymi jogurtami... Obserwacje zachowań ludzkich i co z tego wyniknie?
Nikt nie zna nas tak dobrze jak ci, którzy siedzą obok nas na spotkaniach służbowych i zapełniają biurowe lodówki podpisanymi jogurtami. Nikt nie wie lepiej od nas co mamy myśleć niż ci, z którymi stoimy w kolejce po codzienny obiad w biurowym barku lub pijemy kawę w biurowej kuchni z naszych ozdobionych logotypami kubków. Każde biuro jest rodzajem rodziny, a agencja reklamowa w Chicago, którą w swojej pierwszej książce błyskotliwie opisuje Joshua Ferris, jest rodziną dziwaczną i ciekawą.
My, pracownicy agencji reklamowej, myślimy że jesteśmy niezastąpieni, że mamy powołanie i należy nam się lepszy, wspanialszy świat. Wymyślenie chwytliwego sloganu reklamowego urasta do rangi epokowego odkrycia, a trafiona kreacja przyćmiewa nawet kryzys polityczny. Do czasu, gdy kryzys gospodarczy przykręca kurek z nowymi zleceniami, a szefowie zaczynają ciąć koszty.. Bohaterowie w I TAK DOCZEKALIŚMY KOŃCA radzą sobie z kryzysem gospodarczym i gorszymi czasami w uświęcony tradycją sposób poprzez plotki, sekretne romanse, skomplikowane dowcipy i coraz częstsze przerwy na kawę. Kiedy kolejni pracownicy są zwalniani, pozostali obsesyjnie roztrząsają decyzje szefów, chyba że właśnie walczą o najlepsze meble biurowe pozostawione przez zwolnionych lub starają się zrozumieć tajemniczą społeczną kampanię walki z rakiem piersi, która jest ich jedynym zleceniem.
Oto surrealistyczny, ale jednocześnie bardzo prawdziwy obraz współczesnej korporacji, która równie dobrze mogłaby istnieć w Chicago, Warszawie czy Paryżu. Ferris ma znakomite oko do szczegółów i emocji, z których składa się nasze życie. Napisał zabawną i poruszającą powieść o dziwnych maskach,które zakładamy wchodząc codziennie do biura. I trzeba było kryzysu i fali zwolnień, aby na pewnym spotkaniu po latach korporacyjni koledzy i koleżanki mogli się naprawdę poznać.
Powieść jest zarówno histerycznie zabawna, jak i smutna. Pokazuje wyobcowanie w miejscu pracy, gdzie ludzie spędzaja więcej czasu niż z własnymi rodzinami, przychodzą i wyczekują na idiotyzmy innych.
Powieść I TAK DOCZEKALIŚMY KOŃCA ukazała się w 20 krajach i była finalistką nagrody Najlepsza Książka Roku oraz nominowana do Guardian First Book Award.
Nudzisz się w pracy? Kilka pomysłów jak zabić czas paru następnych nudnych dni: www.thenwecametotheend.co.uk
Strona internetowa książki: http://www.hachettebookgroup.com/features/twctte/twctte_022307/index.html
Joshua Ferris jest autorem regularnie piszącym nowele do takich czasopism jak Granta, Tin House, New Stories From the South, Best New American Voices, The Guardian, The Iowa Review i Prairie Schooner.
Autor uczęszczał na Uniwersytet Iowa i Uniwersytet Kalifornijski. Mieszka w Brooklynie z żoną, właśnie wydał swoją drugą powieść pt.: Annamed. Jest laureatem nagrody Discover New Writers przyznawanej przez największą sieć księgarską w USA The Barnes and Noble najlepszemu debiutowi pisarskiemu roku. W 2008 roku otrzymał nagrodę PEN przyznawaną przez Hemingway Foundation dla najbardziej wyróżniającej się książki roku.
Recenzje (wybrane):
"I TAKDOCZEKALIŚMY KOŃCA” nie jest ani smutna ani zła lecz szczera i zabawna. Nawet po utracie pracy I zmianie swojego życia, pracownicy agencji reklamowej tęsknią za agencją, za codzienną dłubaniną, za godzinami spędzonymi z wyśmiewanymi ofiarami losu lub szczęściarzami, którym wiecznie zazdrościli. A czytelnik z przyjemnością dojdzie do końca tej wyjątkowo rozrywkowej powieści.”—New York Times Book Review
“W tym błyskotliwym debiucie byłego pracownika reklamy grupa copyrighterów i grafików z chicagowskiej agencji reklamowej doświadcza fali zwolnień końca boomu gospodarczego. Wyjątkowo wierna i cudownie chimeryczna załoga wywiera na nas ogromne wrażenie - —Publishers Weekly (starred review)
"I TAK DOCZEKALIŚMY KOŃCA jest biurowym Pragrafem 22: zabawnym I zapierającym dech w piersi surrealistycznym portretem współczesnej amerykańskiej korporacji pokazanej jako przedszkolnie infantylną i desperacką konkurencję między pracownikami. Prawdziwą rewelacją jest głęboko poruszające zakończenie: jak na przekór wszystkim przeciwnościom rodzi się człowieczeństwo i szczera wrażliwość.”—Jim Shepard, author of Project X
„W miarę jak współpracownicy agencji reklamowej starają się uniknąć zwolnienia, zaczynają obsesyjnie skupiać swoją uwagę na meblach, skomplikowanych żartach i zastanawiać się czy ich szefowa ma raka czy nie”—Entertainment Weekly
Ocena czytelników
Komentarze
Nie ma jeszcze żadnego komentarza